La magie de la Jonction

La Jonction vanaf Le Mont

Parkeren

Ik parkeerde mijn auto bij Parking Bossons Glaciers (1.150m), heel luxe onder de bomen en gratis. Vanaf hier is het begin van de wandeling niet te missen. Omdat ik vanuit la Chapelle d'Abondance moest komen begon ik mijn wandeling pas om 09:45. Ik raad wel aan iets eerder te beginnen, zodat er nog veel parkeerruimte is en het nog lekker koel is.

Heenweg 

Hé Ho, let's go! Met de pas erin klom ik naar boven. Je begint in het bos, ik vind het altijd heel leuk hoe de wortels van de bomen een soort natuurlijk trap creëeren. Het was druk onderweg en de woorden "bonjour" en "merci" vliegen je om de oren, met voor de verandering soms slechts een vriendelijke lach. Het is echt eigenlijk echt continu stijgen. Je volgt de bordjes 'La Jonction' en 'Plateau des Pyramides'. Wat deze wandeling zo gaaf maakt is dat je echt tussen twee gletsjers in wandelt; Glaciers des Bossons en Glacier de Taconnaz. Af en toe krijg je tussen de bomen een sneakpreview en dan weet je weer waarom je jezelf dit aandoet ;). Eenmaal bij Plateau des Pyramides (1.810m) zijn de meeste medewandelaars lekker een broodje aan het eten en van het uitzicht aan het genieten. Ik besloot nog even door te gaan en bij de top te gaan lunchen.

De wandeling wordt eigenlijk met de minuut diverser en mooier. Na mate de tijd verstrijkt en de begroeiing kaler wordt beperken de passanten zich tot trailrunners. Deze wandeling is vrij technisch. Er zitten passages tussen met hulpkettingen en zeker tegen het einde aan is het echt over rotsen klimmen, met gegarandeerd handen en voeten werk en het nodige speurwerk naar de gele stippen. Je steekt Mont Corbeau (2.334m) over en hoeft nu niet lang meer naar de top. Bij Mont Corbeau is het spotten-geblazen, want hier lopen veel bouquetins (steenbokken). Eenmaal bij de top (2.589m) stond ik echt versteld van hoe mooi het was! De gletsjers smelten in een rap tempo en dat kan je heel goed zien vanaf hier. Hoe triest het ook is, het creëert wel een heel gaaf aanzicht! De oppervlakten zijn namelijk heel pief-achtig. Het was rond 12:30 en ik had een perfecte natuurlijke ligstoel gevonden van stenen. Een broodje heeft nog nooit zo lekker gesmaakt denk ik.

Terugweg

Op de terugweg ging ik zoveel mogelijk proberen te rennen. Onderweg kwam ik de mensen tegen waarmee ik op de heenweg een praatje had gemaakt en garandeerde ze dat het niet lang meer was naar de top en dat het het méér dan waard is. Ik vond het een heel leuk pad om te trailrunnen doordat het zo gevarieerd is en de rotsen soms echt plateaus zijn, alsof het ervoor bedoeld is. Mijn benen raakten op een gegeven moment best moe en mijn water raakte op. Het was dan ook een hele aangename verrassing om plots het restaurantje Chalet du Glaciers des Bossons (1.425m) te zien verschijnen.

Een heerlijke Schweppes agrumes erin en door. Ik had namelijk als plan om weer terug naar de auto te gaan, naar Parking du Grépon te rijden en vanaf daar naar Refuge du Plan de l'Aiguille te gaan. Mijn oorspronkelijke plan was om dit ook nog te gaan hiken maar omdat ik best moe was leek het me toch een beter plan om de ski lift te pakken... Ik kwam erachter dat de laatste om 15:30 ging en dus moest ik plots haast maken. Deze change of plans werden me niet in dank afgenomen. Hier meer over in mijn blog 'Les dernière étapes à Refuge du Plan de l'Aiguille'. Ik was rond 15:00 weer terug bij mijn auto.

Conclusie: deze wandeling een dikke aanrader, met name als je de tijd hebt en er lekker lang over kan doen!